Recital dyplomowy Katarzyny Nowak w PWST

Po spektaklu

Przebrzmiały oklaski, kurtyna opadła, zgasły światła - tą rzeczywistość ilustrują piosenki z recitalu dyplomowego Katarzyny Nowak, studentki III r. Specjalizacji Wokalno-Estradowej Wydziału Aktorskiego. Oczom widzów ukazuje się świat pełen marzeń, złudzeń, porażek i sukcesów, świat zazwyczaj niedostępny publiczności, ukryty za ukłonami aktorów i zaciągniętą zasłoną.
Kiedy milkną brawa na widowni za kurtyną życie nie zamiera, aktorzy zdejmują maski i kostiumy, zaczynają opowiadać swoją historię. Katarzyna Nowak wraz z towarzyszącymi jej M. Kobierskim, D. Urbańską, K. Śmiałkiem oraz M. Jabłońskim przedstawia ten inny świat w nastrojowych, melancholijnych, żartobliwoch utworach i monologach zaczerpniętych z twórczości K. Sienkiewicz, S. Grodzieńskiej, Z. Wiktorczyka. W recitalu „Gdy kurtyna opada" w reżyserii Jana Buchwalda wykorzystane zostały teksty piosenek M. Zembatego, A. Osieckiej, J. Kofty, W. Młynarskiego, J. Janczarskiego do muzyki J. Bogackiego, S. Sonheima, J. Brela.
W ascetycznej przestrzeni garderoby zaczyna się opowieść o drodze do sławy. Kółko aktorskie, pierwsze role kochanek, prostytutek, kokietek, idiotek, pielęgniarek, tak zaczyna się kariera aktorki granej przez Annę[!] Nowak, postaci smutnej, niepewnej, samotnej, jednocześnie ambitnej i zabawnej. Prowadzi ona publiczność przez rzeczywistość sceny, pełną iluzji, fantazji, absurdu. Raz jest namiętna i wyzywająca, to znowu sentymentalna i dramatyczna. Utworom wykonywanym przez studentkę PWST czasami jednak brak tej zmienności nastroju, emocji i przeżyć w głosie, która ilustrowałaby sytuacje ogrywane przez aktorów na scenie.

Agnieszka FALKOWSKA